Warning: sizeof(): Parameter must be an array or an object that implements Countable in /usr/www/users/noxazq/code.php on line 652
Spel #6 : Circus Wulvenborg : 994 reacties (48/50) [Weerwolven]

Spel #6 : Circus Wulvenborg


Uitgebreide ronde info, functies en rollen
Lijst met alle personages en hun omschrijving

Dag 0 en intro: 4
Nacht 1: 11
Dag 1: 27
Nacht 2: 30
Dag 2: 32
Nacht 3: 33
Dag 3: 35
nacht 4: 36
Dag 4: 39
Nacht 5: 41
Dag 5: 44
Nacht 6: 44
Dag 6: 45
Nacht 7: 45
Dag7: 46
Nacht 8: 48
Dag 8: 48


Winaars: Dustsurfer & erroarist

Uitgeschakelde burgers: Calllie , thefantasticfive , Glimp , GabrielGarcia , Dagdromen , regenrups , blizzerd , Unni
Uitgeschakelde wolven: Freakske , Nambetant , Salto , Schaduwland , AdrianHealey , snakeeyedboy , Positivisme , Unicornjosi


18/03/17 12:51
UnicornJosi
:(
18/03/17 16:39
AdrianHealey
Zou er iemand doodgegeten zijn???
18/03/17 16:44
Ik denk het wel. Als ge kijkt naar het plotse eindigen van die zin in de boventekst......

Spelerslijsten worden niet meteen na een tekst aangepast, zodat iedereen op z

Kdenk da yps is opgegeten.
18/03/17 16:45
AdrianHealey
Ach, die was toch al zo oud
18/03/17 18:51
Sorry voor de vertraging:

Nacht 8

De weg naar Metz bleek langer en complexer dan verwacht. Bij gebrek aan goede chauffeurs hadden ze via een shiftendienst de bejaarden ingezet om de vrachtwagens te besturen. Daardoor ging alles nog trager dan normaal, maar ze zouden er wel geraken.

Op de passagierszetel van de eerste vrachtwagen zaten Mimi en Yps nog eens alles te overlopen wat er de voorbije weken ontdekt was. Het was vooral Mimi die de losse eindjes bijeen had geknoopt, op basis van alle ruwe informatie die Yps uit het verleden had opgediept. Voor beiden was het nu wel duidelijk dat de grootvader van Yps diegene was die zijn broer heeft opgelicht, en niet omgekeerd. Waarom die broer ooit de baan op was gestuurd met een grote hoeveelheid geld was nog een raadsel. Maar het hoorde blijkbaar bij de bedoelingen van het toenmalige circus. Dat de broer met het geld daarna van straat werd geplukt door de politie op beschuldiging van diefstal, was daarentegen niet de normale gang van zaken geweest.

De chauffeur in de voorste wagen had veel moeite om zijn aandacht er bij te houden. Mimi gaf hem regelmatig instructies, al kreeg ze vooral een gemompeld ‘nie zagennn..’ als antwoord. Yps volgde de bewegingen op de wegenkaarten, en begon door te krijgen dat ze niet recht naar hun volgende standplaats aan het rijden waren. Mimi wist ook niet goed wat er aan de hand was, maar ze begon een onweerstaanbare drang te voelen om ergens naar toe te rijden, een plaats in de omgeving. Ze moesten nog niet meteen naar hun volgende tentlocatie rijden, ze hadden eerst iets anders af te handelen. De wegen leken bij iedere afslag nog meer afgelegen en verlaten voor dan het stuk ervoor. Mimi was hier nog nooit geweest en toch kwam het haar heel bekend voor.

De karavaan hobbelde over een dun weggetje tussen een groot stuk bos. Bij iedere put in de weg kwam er gekreun en gevloek uit de grote woonwagen waar alle bejaarden vakkundig in waren opgestapeld. Op de volgende splitsing stonden straatborden, maar Mimi wist al waar ze waren. Yps liet de kolonne vrachtwagens halt houden om het straatbord beter te lezen. Op zich was er niets speciaals aan deze straat ... maar ook Yps maakte de verbinding in zijn hoofd. Dit was de straatnaam die hij had gezien in het politieverslag dat zoveel jaren geleden was opgemaakt. Hier ergens moest lang geleden de broer van zijn grootvader zijn opgepakt. Mimi was ondertussen ook uitgestapt, het weggetje dat zich hier afsplitste was immers eerder een breed wandelpad dan een straat te noemen. Hier zou de karavaan vrachtwagens niet zomaar doorgeraken, zeker niet met bejaarde chauffeurs die amper hun stuur in beweging kregen.

Ze gingen dan maar met twee te voet het pad af. Mimi wist dat ze langs hier moesten gaan, al kon ze nog steeds niet uitleggen hoe ze dat wist. Ze moesten gewoon dit pad door het bos volgen als ze ooit duidelijkheid wilden. Na enkele honderden meters kwamen ze uit op een open plaats met enkele velden en verbrokkelde muurtjes. Dit was allicht ooit een boerderij geweest, die zich in één van de voorbije oorlogen op een gevoelige plaats had bevonden. De bewoners al lang gevlucht en nooit meer teruggekeerd, de gebouwen gereduceerd tot rechthoekige hoopjes steen waar weinig beschutting te vinden was. Een paar ondiepe plassen rond het hoofdgebouw hadden een merkwaardige ronde vorm, allicht kraters waar ooit artillerie granaten waren ingeslagen. De natuur had het terug overgenomen, de beschaving bleef weg. Mimi en Yps speurden de omgeving af. Wat hadden ze hier nu te zoeken?

Achter een reeks houten palen - een overblijfsel van een stal? - zag Yps vanop een afstand echter iets dat er niet leek thuis te horen maar hen wel bekend voorkwam. Hoe meer ze naderbij kwamen, hoe duidelijker het voor hen werd: hier stond een woonwagen. Niet zomaar een woonwagen, aan de vele details in versiering en constructie bleek dit duidelijk een typische circus-woonwagen te zijn. En er brandde licht.

Ze stonden nu voor de ingangsdeur. Yps keek nog even rond, alles in hun omgeving leek nu slechts grijstinten te hebben en te vervagen. Enkel de woonwagen was voor hen nog scherp en in kleur. Het deed hem denken aan de veranderingen die hij in één van zijn voorbije dromen had meegemaakt, ook al wist hij daarna niet meer echt waarover hij toen gedroomd had.

Verder treuzelen had weinig zin. Ze klopten op de deur, maar ze hoorden binnen geen beweging. Toen sloeg de deur vanzelf open. Binnen zagen ze een ruimte die vaag verlicht werd door kaarsen, maar veel was er van buitenuit verder niet te zien. Binnengaan was het enige dat ze konden doen. Ze moesten even wennen aan de speciale atmosfeer die er heerste, maar daarna konden ze de contouren van een grote tafel opmaken, en figuur die achter de tafel zat.

'Jullie zijn laat'.

Een vrouwenstem. Ze klonk oud, zoals ze het van hun bejaarde artiesten gewoon waren. Maar tegelijk praatte ze snel en energiek, en met een vreemd accent. Toen ze haar beter bekeken, bleek het inderdaad een oude vrouw te zijn, gehuld in gekleurde doeken en lang wit haar waar belletjes in geweven waren. Maar er was iets aan haar dat niet klopte. Haar weloverwogen oogbewegingen, haar strakke houding, de manier waarop ze met haar handen gevouwen op de tafel had. Ze had dan misschien het uiterlijk van een bejaarde, zonder twijfel had ze een jonge ziel die niet door de tijd was aangepast.

Op haar tafel stonden glazen bollen. Tientallen exemplaren. Ze had er één voor haar die wat groter was dan de rest, en die leeg en doorzichtig was. De meeste andere glazen bollen bleken telkens twee figuurtjes te bevatten, alsof het kleine beschilderde koperen poppetjes waren die mee in het glas waren geblazen. Yps herkende meteen diverse van die figuren: een clown, een vrouw met een zweep, een goochelaar, een staljongen... Allemaal twee per twee gevangen in een glazen bol. In andere bollen herkende Yps een miniatuur tent, een kooi of een woonwagen. Toen de vrouw rechtstond deed ze dat in een kwieke beweging die duidelijk niet bij haar oude verschijning bleek te passen.

Mimi wist waarom ze hier waren. Dit was de dame die met haar magie ooit het circus had gered, en sindsdien jaarlijks een betaling verwachtte. Daar had ze nu eenmaal recht op. Maar door het verraad van de grootvader van Yps vielen de betalingen stil. Ongetwijfeld was het geen toeval dat diezelfde grootvader even later een vrouw leerde kennen die bijna de ondergang van zijn circus betekende, terwijl zijn eigen broer wegrotte in een cel. In schappen langs de binnenkant van de woonwagen bemerkte Yps nog tientallen andere glazen bollen, de meeste gevuld met mensachtige figuren of circus-objecten. Zat de ziel van zijn grootvader hier ook ergens in gevangen?

‘Dit is niet jullie schuld, ik weet het’ vervolgde de vrouw van achter haar glazen bollen. ‘Maar er moet een prijs betaald worden, in welke vorm dan ook. Ander gaat alles waarlijk stilvallen. Anders ga ik nooit nog een circus kunnen redden als het fout gaat en zijn we allen ten dode opgeschreven. Dit is niet enkel voor jullie, dit moet voor iedereen in ons wereldje. De meesten hebben het al zo moeilijk, terwijl we nochtans zoveel goeds kunnen brengen voor de plaatsen waar wij komen. Het wordt tijd dat jullie een beslissing nemen’. Toen ze Yps een leren zakje aanreikte kon hij enkel maar knikken.


Even later wandelden ze terug lang het bospad naar de weg waar hun vrachtwagens waren gestopt. Mimi en Yps keken eens naar elkaar, en zelfs in het schemerdonker hadden ze aan die ene blik genoeg om te weten wat de ander dacht. Yps stak zijn hand in de leren zak die hij voorzichtig vasthield. Hij was niet verbaasd toen hij daar een kil en hard rond object voelde.

----------------------------------------------------------

- De nacht is voorbij, als je een functie had waarbij je een antwoord via pm zou moeten ontvangen, dan is dit zojuist gebeurd.
- Het is nu dag. De stemming is geopend.
- Post je stem voor zondag 19/03/2017 21u00 , met een simpele “official vote X” als je speler X weg wilt. Het is altijd wel tof om ook een motivatie te posten om zo uit te leggen waarom je denkt dat die persoon weg moet om het circus te redden.
18/03/17 18:55
UnicornJosi
Official vote: errorarist


Sorry duifje
18/03/17 18:56
UnicornJosi
Reden: Tis gokken tussen twee.
18/03/17 19:14
Official vote: errorarist
18/03/17 19:24
AdrianHealey
Ik vraag me af wie de laatste 2 koppels zijn :s
18/03/17 22:25
Official vote:unni
18/03/17 23:36
SPANNEEEEEENDD
19/03/17 12:28
Official vote: unni
19/03/17 17:00
Voor een buitenstaander zou het circus er nu maar raar hebben uitgezien. De tent was opgezet op een grasveld nabij Metz, maar door het gebrek aan jeugdige werkkrachten werd een opstelling in een kleinere variant gebruikt. Een groot deel van het bijkomend materiaal was ook amper uitgepakt, omdat er vrijwel geen artiesten waren om iets met die dieren of acrobatische toestellen aan te vangen. En toch ging het circus verder.

Den Grooten Snakini bekeek de situatie vanachter het stuur van zijn vrachtwagen. Hij had van Yps opdracht gekregen om zijn wagen klaar te houden op de parking voor de ingang en achter het stuur plaats te nemen. En van zodra iemand bij hem zou komen, zou hij terug moeten rijden naar dat zandweggetje in het bos enkele kilometers verderop, waar ze gisterenavond nog een vreemde pauze hadden genomen. Snakini begreep er niks van, maar hij stelde zich ook geen vragen. Hij vertrouwde op de plannen van de directeur, en hij voelde hoe zijn eigen hoge ouderdom een grote last legde op zijn denkvermogen. Hij deed maar gewoon wat er van hem gevraagd werd, dat was het enige wat hij nog kon uitvoeren in deze toestand.

Zo zag Snakini ook hoe enkele van de overige artiesten de circustent binnen stapten. Met vier waren ze nog maar, en Yps en Mimi volgden en sloten de tent nadat ze ook de tent in gingen. Snakini wist welk ritueel zich daar nu afspeelde, maar hij wou er niet over nadenken. Dit had zich al zoveel keer voltrokken de voorbije weken, en er was nooit iets goeds van gekomen. Deze keer duurde het wel opvallend veel langer dan anders. Snakini bleef op de tent letten vanuit zijn vrachtwagen, maar er leek niks te gebeuren.

Het was al een stuk donkerder geworden toen hij wakker schoot van lawaai bij de vrachtwagen. Was hij ingedommeld? Allicht wel, op die leeftijd had hij meerdere dutjes per dag nodig. Maar hij merkte dat twee figuren in de open laadbak van zijn vrachtwagen waren gekropen. Eén van hen gaf een slag op de achterkant van de cabine, dat moest wel het teken zijn waar Yps eerder iets over had gezegd.

Snakini startte de vachtwagen en begon aan de rit naar het bos. Hij hoorde wel hoe de twee mensen in de laadbak aan het praten waren. Het waren vertrouwde stemmen, maar dit waren duidelijk niet Yps en Mimi. Zonder hun gezicht te zien kon hij er echter niet zomaar een naam op plakken. Wel verstond Snakini af en toe een paar woorden. Ze hadden het over het circus, maar dat was natuurlijk vanzelfsprekend. En daarna ging het over een kristallen bal, waarvan ze niet zeker waren wat ze er juist mee moesten doen.

Na een korte rit was Snakini aangekomen bij het hobbelige weggetje waar ze de vorige nacht met de karavaan hadden gestopt. Hij parkeerde zich langs de kant, en hoorde hoe de twee mensen zonder veel moeite uit zijn laadbak klauterden. Onderweg had Snakini even gevreesd dat hij twee nieuwe bejaarden ergens had moeten achterlaten in een bos, maar dat bleek dus niet het geval te zijn. Nu ze naast zijn vrachtwagen stonden en het pad afspeurden, had hij weeral het idee dat ze hem bekend voorkwamen, maar het was donker en zijn oude ogen werkten niet meer goed. Toen één van de twee een kristallen bol uit een leren zak haalde en in het schijnsel van de koplampen hield, werd daar echter al zijn aandacht door opgeslorpt. In een kort moment van scherpte zag hij hoe de bal twee figuurtjes leek te bevatten, de ene met een directeurshoed en wandelstok, de andere jonglerend met katten op een koord. Heel even leek het voor Snakini alsof zijn hele wereld uit niets anders dan die bal leek te bestaan. Wat voor een magie was dat?

Hij had niet veel tijd om na te denken, want al snel was hij alleen in zijn vrachtwagen langs de kant van de weg. De twee anderen waren het pad opgegaan, en uit het zicht verdwenen. Snakini had er geen idee van hoe lang hij hier zou moeten blijven.

Enkele uren later schoot Snakini weer wakker. Zijn hoeveelste dutje was dit al geweest vandaag? Toen hij zijn ogen uitwreef merkte hij dat er iets anders was. Het ging opeens allemaal zo ... vlot. Hij voelde met zijn handen aan zijn gezicht en tot zijn verbazing merkte hij dat zijn rimpels weg waren. Ongelovig keek hij in de achteruitkijkspiegel. Zijn spiegelbeeld was niet langer de oude witharige man, maar terug de ambitieuze jonge man met het verwarde blonde kapsel. Was de vloek verdwenen? Wat was er gebeurd?

Snakini stapte uit, zijn drang om even rond te stappen was te groot. Terwijl hij genoot van zijn herwonnen energie merkte hij dat zijn twee passagiers terugkwamen langs het pad. Ze waren er niet echt met hun aandacht bij, maar ze waren opgelucht om de jonge versie van Snakini te herkennen toen ze dichterbij kwamen. En Snakini herkende meteen Erro de éénwieler-acrobate en Dusty de dierendokter. Ze zagen er enerzijds verdrietig uit, maar anderzijds ook merkwaardig gelukkig en vastberaden. Erro had een directeurshoed in haar handen en zocht naar woorden terwijl ze de hoed aankeek. “Ze hebben een harde maar moedige keuze gemaakt. Wij gaan het circus nu verderzetten. We gaan ze nooit vergeten. Het gaat allemaal wel in orde komen.”. Ze glimlachtte toen ze het zei, en Snakini knikte instemmend.
19/03/17 17:15
Congratsssss!!!
19/03/17 17:18
UnicornJosi
Proficiat en eindelijk
19/03/17 17:20
Zalig da de enige die meteen open kaart speelde gewonnen heeft haha. Eerlijk duurt het langst!
19/03/17 17:35
Nambetant
Ayeeee proficiat!
19/03/17 18:25
Grats, verdiend.
19/03/17 19:04
Haha dankje mannen en vrouwen :D
19/03/17 19:18
Proficiat erro en Dust!