Warning: sizeof(): Parameter must be an array or an object that implements Countable in /usr/www/users/noxazq/code.php on line 652
Relatie schoonmoeder na eerste (klein)kind : 27 reacties (1/2) [Ernst]

Relatie schoonmoeder na eerste (klein)kind

15/01/18 13:28
Aangezien de populatie met eigen kinderen op noxa aan het groeien is, gooi ik hier mijn vraag/verhaal even.

Sinds 2 maand hebben mijn man en ik ons eerste kind (dochter).
Langs mijn kant is dit het 7de kleinkind, dus de 'belangstelling' voor hun is er al een groot deel af.
Maar langs de schoonfamilie-kant, is het kleinkind numero uno.
Zijn ouders zijn gescheiden en van zijn mama is hij zelfs enig kind. Dus als zij kleinkinderen heeft, zal het altijd enkel die van ons zijn.. En moeders en hun (enige) zoon....

Maar sinds dat ons madam er nu dus is, doe ik niets anders dan mij te ergeren aan haar
(aan de schoonmoeder, niet aan ons kind ;) ).
Oke, zij wilt gewoon dicht bij haar kleinkind zijn. Snap ik en mag zeker en vast ook.
Maar ik ben van de mening dat grootouders "extra" zijn, niet dat zij de rol van de ouders kunnen/mogen overnemen.
Zij mogen gerust dat kind platknuffelen en leuke dingen gaan doen en alles van dat.
Maar NIET ons ffkes komen zeggen hoe we haar moeten opvoeden of hoe ik borstvoeding moet geven en al die zaken.

Een aantal jaar geleden heeft zij ook al eens laten vallen dat zij later, als er kleinkinderen zouden zijn, dat zij dan graag hetzelfde zou willen doen voor hun dan dat haar moeder heeft gedaan voor mijn man. (Hij is half grootgebracht door zijn oma en heeft daar enkele jaren ook bij ingewoond).
Toen nog geen aandacht aan gegeven want wij zaten helemaal niet in de "kinderfase" toen..

Misschien moet ik ertussen wel ook nog even meegeven dat, sinds dat wij een hond hebben, dat zij ook met hem gewoon elke keer haar eigen zin doet.
- Toch allerlei (mensen)eten geven terwijl we gevraagd hadden dit niet te doen
- Toch nog keiveel snoepjes geven wanneer ik NAAST HAAR zat en juist had gezegd dat hij er al genoeg op had
- Wanneer hij even bij haar moest logeren, besliste ze zelf om hem toch niet mee te nemen naar ons om ons op te pikken, terwijl we dit wel zo hadden afgesproken..
- ...

Maar doordat ik nu voel dat ze dus precies hetzelfde wilt doen bij ons kind (zijnde dus, haar dikke eigen goesting), voel ik dat ik niets meer kan verdragen en als ze in de buurt is, ik haar gewoon bewust negeer omdat ik anders toch weer hoor hoe we het volgens haar allemaal moeten doen en ik mij dan enkel NOG meer ga beginnen ergeren.
Maar dat is nu dus het lastige: want mijn man kan geen slecht woord horen over zijn eigen moeder en ziet/hoort ook nooit wat het probleem is daarrond.
Integendeel, hij springt dan ineens mee op haar kar en dan zijn het toestanden van: "ja schat, waarom geeft gij eigenlijk op die manier borstvoeding, doe da ies nie".. Terwijl hij de dagen ervoor er nog niets op tegen had..

Langs zijn papa's kant doen ze dit niet en zijn ze al blij als ze haar gewoon uren kunnen vasthouden.
Dus gelukkig zit daar de verstandhouding op dezelfde golflengte.

Heeft er iemand (please, laat mij niet als enige "bitch" geworden zijn..) dit ook meegemaakt of dit gevoel gehad?
Want nu voelt het echt aan alsof zij het slechtste in mij naar boven haalt, wat ik niet wil.
Maar ik kan het nu allemaal ffkes ook niet meer anders zien/aanvoelen dan zo "vijandig"..

En ja, ik weet dat ik dringend met mijn man zelf hierover moet praten. Maar het is niet de eerste keer dat ik dat gedrag van zijn ma aankaart en elke keer krijg ik dezelfde reactie van hem. Dus mijn voorspelling is dat het nu niet anders zal zijn vrees ik. Dus ben ik nu al iets langer de moed aan het verzamelen om het toch NOG maar eens aan te kaarten.

Dus als iemand tips of wat dan ook heeft om er beter mee om te kunnen of om het gesprek te kunnen starten: SHOOT!
15/01/18 13:46
En rechtstreeks met de schoonmama praten? Dat ge weet dat die het goed bedoelt, maar dat ge het op UW manier wil doen want dat dat UW kind is. Ge zult wel om hulp vragen wanneer het nodig is. Dat ge liever uw eigen weg zoekt daarin.
Alez das normaal da gij u zo voelt. Kzou da ook KEI hard hebben. Is ook 1 van de redenen waarom ik geen kinderen wil, want mijn schoonmama (en eigen mama) gaan ook compleet negeren wa ik wil. Hoe zij met jullie huisdier omgaat is ook totaal ni oké ze!
15/01/18 13:58
SashaFierce
Amai, dit ben ik 1,5 jaar geleden. Zeer delicate kwestie en probeer het vooral niet tussen jullie als koppel te laten komen.
Ikzelf vind het vooral belangrijk dat jij en uw man aan hetzelfde zeel trekken.
Een gesprek met de schoonmoeder zou kunnen helpen als ze het zelf wìlt inzien.
15/01/18 15:08
quote door

En rechtstreeks met de schoonmama praten? Dat ge weet dat die het goed bedoelt, maar dat ge het op UW manier wil doen want dat dat UW kind is. Ge zult wel om hulp vragen wanneer het nodig is. Dat ge liever uw eigen weg zoekt daarin.
Alez das normaal da gij u zo voelt. Kzou da ook KEI hard hebben. Is ook 1 van de redenen waarom ik geen kinderen wil, want mijn schoonmama (en eigen mama) gaan ook compleet negeren wa ik wil. Hoe zij met jullie huisdier omgaat is ook totaal ni oké ze!


Ja, dat heb ik mij nu voorgenomen om er meer op in te spelen en DIRECT iets te reageren als ze weer zoiets doet of zegt.
Van nature ben ik een hele kalme/teruggetrokken persoon en ga ik nie snel iets op tafel gooien. Maar ik merk dat'k het nu stillekes aan wel ga moeten doen, want dat't van kwaad naar erger gaat.
En ik ben er ook zeker van dat'r binnen de kortste keren eerst eens ruzie/discussie over moet komen met haar, voor het eventueel kan beteren. Maar de vraag is dan of het dan inderdaad gaat beteren of dat ze zich zodanig gaat aangesproken voelen dat ze ons nog meer gaat negeren en dus nog meer haar zin.

Amai inderdaad, rond onze hond had ik al veel frustraties. Veel mensen lachen da weg "das toch maar nen hond?!" maar ik vind gewoon het principe: als ge over iets wilt beslissen, koopt dan uwe EIGEN hond en doe da nie over de hond van iemand anders. Punt.
15/01/18 15:15
Ik denk dat ge vooral wa moet nadenken over HOE ge dat gaat zeggen. Probeer vanuit uw eigen te spreken (vb "ik zou graag mijn moedergevoel volgen en zo beslissen over hoe ik eten wil geven/mijn kind wil opvoeden";) en haar gevoelens ook erkennen (ik begrijp dat het goed bedoeld is, fijn dat ge zo betrokken wilt zijn, het is natuurlijk uw eerste kleinkind,...). Maar toch duidelijk uw boodschap overbrengen.
15/01/18 15:34
Geen ervaringsdeskundige en ik zeg maar wat ik persoonlijk zou doen, maar ik zou precies eerst proberen te praten met uw vriend. Zolang hij geen slecht woord over zijn mama kan verdragen en altijd meegaat in wat zij zegt, zou ik het niet aandurven om tegen mijn schoonmoeder te zeggen wat er op mijn lever ligt. Ik kan me zo al veel drama inbeelden waarin zij steun zoekt bij haar zoon, uw vriend èn vader van jullie dochter, waarbij zij gelijk zoekt te halen en waardoor jij ook nog eens uw vriend op uw dak krijgt. Lijkt me echt destructief voor uw relatie. Zolang uw vriend geen begrip heeft voor uw ergernissen en ook niks slechts kan horen over zijn mama, zou ik precies nog niet serieus gaan babbelen met haar. De ideale situatie is eentje waarin jullie met twee een deftig gesprek voeren met haar. Of dat gaat lukken weet ik niet, maar ik zou precies wel eerst proberen om uw vriend te laten inzien wat het voor u/jullie doet. Zo hebben jullie steun aan elkaar. Nu voelt het alsof het gaat escaleren in 1 versus 2, zijnde jij tegen uw vriend en schoonmoeder.
15/01/18 15:44
IK denk ook dat het belangrijk is om ervan uit te gaan dat er dat met de beste bedoelingen doet. Ik snap dat dat super frusterend is maar zij heeft misschien gewoon het idee dat ze helpt met raad. Dus misschien dat ook wel aanhalen dat ge weet dat ze het goed bedoelt maar dat ge het zelf een beetje wilt uitzoeken en dat als ge met iets zit dat ge dan om raad komt vragen.

Een vriendin van mij had exact hetzelfde voor en heeft het op die manier eerst bij hare vriend aangekaart waardoor die ook tot inzicht kwam en zo samen aan haar schoonmama gemeld. Die relatie is nu stukken beter en die vriendin is nu ook geneigd om raad te vragen ipv dat ze alles door haar strot geduwd krijgt
15/01/18 16:43
Ik ben ook geen ervaringsdeskundige maar zou me in uw situatie ook enorm ergeren. Ik begrijp helemaal dat dat erg frustrerend is voor u. Ik volg Cthulhu dat je eerst je vriend mee moet krijgen alvorens het gesprek met de schoonmama te beginnen.
15/01/18 16:50
Depulso
quote door

Geen ervaringsdeskundige en ik zeg maar wat ik persoonlijk zou doen, maar ik zou precies eerst proberen te praten met uw vriend. Zolang hij geen slecht woord over zijn mama kan verdragen en altijd meegaat in wat zij zegt, zou ik het niet aandurven om tegen mijn schoonmoeder te zeggen wat er op mijn lever ligt. Ik kan me zo al veel drama inbeelden waarin zij steun zoekt bij haar zoon, uw vriend èn vader van jullie dochter, waarbij zij gelijk zoekt te halen en waardoor jij ook nog eens uw vriend op uw dak krijgt. Lijkt me echt destructief voor uw relatie. Zolang uw vriend geen begrip heeft voor uw ergernissen en ook niks slechts kan horen over zijn mama, zou ik precies nog niet serieus gaan babbelen met haar. De ideale situatie is eentje waarin jullie met twee een deftig gesprek voeren met haar. Of dat gaat lukken weet ik niet, maar ik zou precies wel eerst proberen om uw vriend te laten inzien wat het voor u/jullie doet. Zo hebben jullie steun aan elkaar. Nu voelt het alsof het gaat escaleren in 1 versus 2, zijnde jij tegen uw vriend en schoonmoeder.


^
15/01/18 18:48
Mijn moeder en schoonzus ( vrouw van men broer) komen totaal niet meer overeen sinds het enige kleinkind er is. Mijn schoonzus is echt heel overbeschermend en dominant. Ook omdat ze niet akkoord gaat met hoe mijn moeder dat kind behandelde. Maar dit zorgt voor veel leed bij mijn moeder. Zij krijgt die kleine amper nog te zien en mag nooit babysitten of niks. (Ze had haar rol als oma wel anders voorgesteld.) Schoonzus loopt er wel constant met naar haar eigen moeder. Die mag er elke dag op letten. Echt niet eerlijk.

Dus ik bezie het vanuit de andere kant. Oma's hebben vaak hele hoge verwachtingen van hun eerste kleinkind.

15/01/18 19:33
Makara
Ik zou zelfs raad aan die zijn vader durven vragen. Of erover beginnen waar nog iemand bij zit. Ik weet niet wat het is om enig kind te zijn. Ik heb wel ooit samengewoond met een enig kind en dat was echt de hel.

Snapt uw man dat niet dat dat u al even stoort en hij voor u gekozen heeft?
15/01/18 23:32
Idd ik denk dat de enige manier is om eerst uw vriend aan uw kant te krijgen en dan samen het gesprek te voeren en afspraken te maken. Uw schoonmoeder zal wss sneller luisteren naar haar zoon. Lijkt me de enige oplossing om zonder drama er iets aan te doen.
16/01/18 06:12
aaargh schoonmoeders. Wij hebben wel redelijk duidelijk al gezegd dat het onze opvoeding moet zijn maar qua eten doet schoonfamilie altijd zijn goesting terwijl torre vrij gevoelig is. ook maken ze hem altijd oververmoeid door te druk te doen :( maar die luisteren niet

onlangs heeft de schoonmoeder haar na het verlies van onze Fenn enorm misdragen en erge dingen gezegd. ik besef echt dat er kompels voor zo iets uit elkaar gaan
Maar mijn vriend weet ook al heel zijn leven hoe zijn ouders ineenzitten en steunt mij + ik hen,...
16/01/18 23:52
XBMC
Joah
26/01/18 09:23
wow, net mijn verhaal :D ook 10 weken geleden een dochter gekregen en ik erger mij DOOD. Binnenkort moet ik terug gaan werken en ze zal 1 dag op 2 weken op haar passen en ik zie er nu al zooooooooooo tegen op. Ik kan het ook niet goed bespreken met mijn vriend want die wordt er lastig van dat ik 'altijd over zijn moeder bezig ben'.
Ik kan echt niets, maar dan ook niets meer verdragen en ik irriteer mij aan alles wat ze zegt. Ik kan er niet tegen als ze koosnaampjes voor mijn dochter heeft en ik word onnozel als ik een bericht van haar zie tevoorschijn komen :/
Ze wilt ons dochter ook 1x per week minimum zien en daar moeten wij soms alles voor laten vallen zodat zij kan langskomen of dat wij naar daar moeten. Ik zie mijn vriend al amper dus onze weekends zijn heilig. Helaas blijkbaar niet zo heilig als dat zij haar kleindochter ziet...
Als we daar zijn kan ik ook nooit mijn eigen dochter vasthouden, ze moet altijd in de armen liggen van haar of van iemand anders, zolang het maar niet bij mij is. Ze wou ook een gezinsfoto met haar zonen en mijn dochter. Zonder vriendinnen want ja, ik ben maar gewoon de moeder he..
Ze mag ook niet huilen en wordt meteen opgepakt, ook als ik zeg van ze even te laten liggen. Neenee, dat kind mag niet huilen bij haar.

Ik probeer als ze er is een knop om te draaien en gewoon te doen, dan merk ik dat ik mij iets minder erger. Maar toch, ik vrees dat je er mee zit voor de rest van je leven. Laat het gewoon niet tussen jullie komen als koppel...
26/01/18 10:06
DreamersCircus
quote door

Ze wou ook een gezinsfoto met haar zonen en mijn dochter. Zonder vriendinnen want ja, ik ben maar gewoon de moeder he..


Hahaha amai is dit het toppunt van eigen volk eerst ofwa Amai da zou ik ook ni pikken zuh :o Aleja dat er ne keer een foto gemaakt wordt oké, maar op een 'officiële' foto expres zo enkel 'eigen bloed' willen, wtf grandma :(

26/01/18 10:15
quote door


Hahaha amai is dit het toppunt van eigen volk eerst ofwa Amai da zou ik ook ni pikken zuh :o Aleja dat er ne keer een foto gemaakt wordt oké, maar op een 'officiële' foto expres zo enkel 'eigen bloed' willen, wtf grandma :(




Ja ik denk dat ze het daarna doorhad en dan mochten we wel bij op de foto. Maar die ene gezinsfoto was toch het belangrijkste :D oh en ik mocht op geen enkele foto mijn eigen dochter vasthouden :/
26/01/18 11:38
Kijk, (schoon)familie kies je niet. Dus probeer het gewoon aan te pakken met de schoonmoeder zelf. Probeer zeker niet uw relatie met uw partner daar onder te laten lijden. Het is iets wat u niet zint en wat u (on)rechtstreeks ongenoegen bezorgt. Dus waarom die koe niet bij de horens vatten? Anders gaat het toch alleen van kwaad naar erger. En zo ontstaan er fucked-up relationele banden onderling.
26/01/18 11:53
DreamersCircus
quote door


Ja ik denk dat ze het daarna doorhad en dan mochten we wel bij op de foto. Maar die ene gezinsfoto was toch het belangrijkste :D oh en ik mocht op geen enkele foto mijn eigen dochter vasthouden :/


Goh ja da van da vasthouden snap ik dan wel nog ergens, ik bedoel jij bent 10 weken quasi 24/7 bij die baby, zijt ge ni af en toe blij als iemand anders daar ff mee bezig is?

Also, er gaan waarschijnlijk gedurende die haar leven waarschijnlijk nog heel veel foto's gemaakt worden (zeker in de tijd van smartphones), is het dan zo erg dat de familieleden ook wel een foto willen met dieje kleine? Allez 'k weet niet hoe vaak jullie allemaal samen komen ofzo eh ma ksnap da wel da mensen een foto willen van hen + baby ofzo (als herinnering buh)?

Ma inderdaad als ge u er echt aan ergert gewoon iets van zeggen ma op een ni te bitsige manier proberen, gewoon praten vanuit uw eigen gevoelens en niet beschuldigend!
26/01/18 12:41
Ik vind een gezinsfoto met eigen kinderen en eventuele kleinkinderen niet raar, eigenlijk. Al baar ik het nageslacht van mijn lief zijn ouders, objectief bekeken ben ik het ‘aanhangsel’ en deel ik geen bloedlijn. Al ben ik voor hen wel part of the family. In die zin snap ik dan wel dat ze gewoon een foto met haar kinderen en kleinkind wil. Maar wij waren er niet bij natuurlijk, en misschien zijn er toen uitspraken gevallen die in het verkeerde keelgat schoten omdat ze het misschien niet goed of niet duidelijk heeft verwoord. Of bitsig reageerde, ik weet niet. Maar ikzelf vind dat niet raar of onrespectvol. En als je u al ontzettend hard aan uw schoonmoeder ergert, lijkt het me ook wel mogelijk dat je van haar dingen sneller fout opvat, of anders bekijkt.