is het een goeie dag?

Binnen dik twee weken is het een jaar geleden dat mijn papa voor de laatste keer met mijn man naar het ziekenhuis reed voor een controle. Hij had zoveel pijn dat ze hem opgenomen voor pijnbestrijding. Hij is niet meer naar huis gegaan.

Ik probeer er niet te veel bij stil te staan, maar de herinneringen en het verdriet komen uit het niets op eender welk moment opdraven. Ik kijk echt niet uit naar de komende week.

Wat mis ik mijn papa toch nog altijd verschrikkelijk.