Warning: sizeof(): Parameter must be an array or an object that implements Countable in /usr/www/users/noxazq/code.php on line 652 1 november kerkhof : 43 reacties (1/3) [Dagelijkse Onzin]
Vrij simpel: ga jij op 1 november speciaal naar het kerkhof om een dierbaar iemand te herdenken? Waarom wel/niet?
Denk je op deze dag extra aan diegene die dood is?
Ikzelf ga niet. Ik heb (tot hiertoe) enkel mijn grootvader moeten afgeven en aan hem denk ik nog steeds elke dag. Ook gewoon om praktische redenen, hij ligt ver van hier begraven en ik hou niet van die drukte. Ik ga liever op een random moment eens langs dan. Wat eigenlijk ook alweer veel te lang geleden is.
Goh. Kerkhof heeft mij nooit veel gezegd.
Ik vind mensen zo gedenken zonder te bezoeken precies beter, maar ik heb nog niemand echt dierbaar verloren dus mss verandert dat als dat wel zo het geval is.
Edit: ik en m'n broer hebben ooit tikkertje gespeeld op een kerkhof. t t t.
Ik ga ook niet (voor mezelf). Als ik ga is het met familie mee omdat zij daar belang aan hechten.
Ik denk zelf regelmatig genoeg aan de dode mensen die ik mis, een fysiek graf bezoeken hoeft voor mij niet.
Maar idem als ballegerard, misschien verandert dat als ik ooit wel iemand heel dierbaar verlies (ik hoop dat ik dat niet te snel zal ontdekken).
Ik ga sowieso regelmatig naar het kerkhof. Niet om te herdenken (dat doe ik thuis dagelijks) maar om te zorgen dat de steen proper is enzo. Ik vind niks zo triestig als een steen waaraan ge ziet dat die niet onderhouden wordt. En ik voel mij daar ook wel goed bij, dat is het enige tastbare dat ik nog kan doen.
1 november ga ik ook, maar dat is meer omdat mijn gezin daar nood aan heeft. Voor mij moet dat niet speciaal op die dag. Ik ga seffens bloemen bestellen, hopelijk nog op tijd.
Hm, normaal gezien niet, maar er is een kerkhof waar zowel mijn opa (als helaas sinds dit jaar ook mijn omie ) liggen en ook nog wat andere verre familie. Soms ga ik dan mee met mama en papa om te groeten en vaak komen we dan superveel bekenden tegen en allez.. ik weet niet, dat klinkt raar om te zeggen maar vaak is dat gezellig. Dan praten we met mensen, over gewone dingen of over de personen die gestorven zijn. En gewoon zo nog es stilstaan bij de mensen die daar liggen ik vind dat eigenlijk wel mooi en rustgevend.
Andere familieleden ga ik niet bezoeken, maar ik probeer wel extra hard te denken aan iedereen die dag. Of ik haal nog es bidprentjes uit ofzo... ik vind dat -voor mezelf- een fijne manier om daar nog wat tegen te praten dunno. Ik ben niet gelovig, ik vind dat gewoon fijn.
Er zijn ook wel plaatsen die ik nog altijd niet kan bezoeken. Mijn eerste liefje heeft zelfmoord gepleegd en dat graf kan ik zelfs 10 jaar later nog niet gaan bezoeken. Dunno why, Makkelijker om wel gewoon op die dag aan hem te denken.
Kvind da raar da ge da op 1 november doet? 1 november is toch voor de heiligen en 2 november voor alle zielen?
Alee die traditie klopt al ni eens meer
Ik ga liever ook niet naar begraafplaatsen om mensen te herdenken, vorig jaar heel toevallig daar wel beland met 'n goeie vriend wiens moeder gestorven is en hij was daar al lang ni meer geweest...
Maar al die drukte daar en iedereen zo uitgedost, kvind het wat bizar eigenlijk. Ik snap ook het nut niet van begraafplaatsen enzo ma de meeste mensen hebben daar precies wel nood aan dus doen ze maar zeker?
Als ik thuis ben doe ik dat wel, vooral omdat mijn papa dat wel een beetje "belangrijk" vindt (al zou hij mij nooit verplichten, maar ik merk dat gewoon aan hoe hij dat vraagt). Maar ik vind dat wel altijd een beetje gek want ik heb mijn opa nooit gekend en dan weet ik ook niet goed waar ik aan zou moeten denken wanneer ik bij zijn graf sta. En oma, tja, daar denk ik inderdaad zo al geregeld aan dus ik vind het niet echt een meerwaarde om naar het kerkhof te gaan.
Maar ik ga in Leuven zijn dit jaar dus zal sowieso niet lukken.
Mijn ouders doen dat, voor mijn broer, maar ik ga nooit mee omdat ik dat eerlijk gezegd te moeilijk vind. Iedereen mist mijn broer, maar de ene keer dat ik mijn ouders wel op het kerkhof gezien heb was dat een vreselijke ervaring, omdat het zo'n hartzeer is die nog meer te zien is dan anders, omdat ze nog meer huilen dan anders. Mijn ouders zijn ook liever alleen dan, met dat verdriet, dan dat ik erbij ven. Alsof ze vinden dat anders toch sterk moeten zijn voor mij of zo.
Ik herdenk op mijn manier, niet per se meer of minder op die dag.
Hopelijk is het ooit een dag zoals bij Nakkes, met een glimlach en fijne herinneringen, bij andere familieleden is dat wel met die gezelligheid.
Edit: ik ga wel standaard graag naar kerkhoven, wandelen, graven bekijken, lezen, ontdekken. Standaard het geval op reis.
Ik ga wel. Niet alleen om overledenen te herdenken, maar ook omdat ik dan enkele familieleden nog eens zie waar ik anders bijna geen contact meer mee heb.
Vroeger was het in onze familie de gewoonte om het kerkhof te bezoeken en achteraf wafels te gaan eten bij moemoe en vava. Dan was dat iets gezellig. In onze familie zijn op een jaar tijd 2 jonge mensen jonger dan 43 weggevallen (mijn papa door kanker en mijn nonkel werd vermoord), dus dat heeft wel een grote impact gehad. Om die reden gingen we ook samen op 1 november naar hun graven.
Sinds mijn puberjaren deden we dat niet meer. De graven werden nog wel bezocht, maar het wafelgedoe viel weg omdat we ook steeds met meer waren (achterkleinkinderen, extra lieven,...), en mijn grooutouders werden te oud om dat nog te doen. Op die leeftijd had ik daar ook helemaal geen behoefte aan om specifiek op die dag te gaan. Ik ging en ga nog steeds wanneer ik daar nood aan heb. Ik vind die drukte ook allesbehalve aangenaam. Vroeger vond ik dat ook niet fijn, maar ik wou per se mijn papa en nonkel bezoeken.
Maar voor velen is dat een moment om bij te kletsen, om gezamenlijk herinneringen op te halen over de overledenen. Ondanks de drukte en andere shizzle vind ik dat wel een fijn aspect aan 1 november. Alleen is het als tienjarige verschrikkelijk wanneer uw mama maar bekend volk blijft tegenkomen en bijgevolg ook uren blijft tetteren. JEEZES CHRIST.
Ik kan ook echt wel heel lang rondlopen op een kerkhof. Zeker op het oude, waar mensen liggen die in de jaren 1800 het levenslicht zagen en stierven nog voor er sprake was van mij, mijn ouders of zelfs mijn grootouders. Die oude foto's vind ik zeer fascinerend. Ik beeld me altijd in hoe die mensen moesten geweest zijn toen ze nog leefden, of wat voor leven ze hadden.
Ik ga elke 1 november naar het kerkhof ja. Bij ons is dat een familietraditie. Eerst aperitieven bij mijn tante samen met de rest van de familie, erna samen naar het kerkhof en bij elk overleden persoon even stilstaan (waarbij opa uiteraard floreert als hij zijn familie kan showen aan de andere leden van de seniorenclub), om dan te gaan eten bij oma en opa!
Ik ga niet. Wij doen elke zomer wel een herdenkmomentje met de familie voor mijn moeder en mijn grootvader, op de plek waar ze zijn uitgestrooid. Daar staat ook een picknickbankje en dan hebben wij meestal een fles champagne mee met wat te eten.
Vroeger ging ik elk jaar mee met mijn ouders maar ik vind dat echt zo pijnlijk. Sinds dit jaar ligt mijn opa daar ook en alsk mijn papa en oma daar zie treuren ga ik daar waarschijnlijk dagen niet goed van zijn. It's a no from me
Ik weet nu wel totaal niet of mijn ouders gaan willen dat ik dit jaar mee ga omdat mijn opa dood is, ik hoop van niet. Also op 1 november moet ik werken want dan is het 's avonds Halloween activiteit voor onze animatoren *spookje*
Aan de ene kant van de familie wordt er niets gedaan, maar die kant zie ik voor de rest van het jaar iig ook niet. De andere kant is momenteel enkel mijn grootmoeder overleden, daar doen we wel altijd iets met de hele familie op haar verjaardag. Meestal met veel eten en champagne, maar zeker niet op 1 november.
Wij gaan ook met een stukje familie altijd op 1 november, het is een soort traditie inderdaad.
Er liggen er al veel te veel samen daar uit onze familie ondertussen helaas.
Bij mij zijn er gelukkig enkel nog maar overgrootouders overleden en die bezoek ik liever op een moment dat er niet veel volk is. Op 1 november maak ik liever een boswandeling om zo te denken aan de mensen die overleden zijn die nauw aan het hart lagen. Bij mijn man zijn beide grootvaders overleden en daar denken we dan wel aan maar de ene zijn urne staat bij de oma dus op de dag van overlijden 9 november gaan we daar langs om de oma te troosten en aan hem te denken.
) liggen en ook nog wat andere verre familie. Soms ga ik dan mee met mama en papa om te groeten en vaak komen we dan superveel bekenden tegen en allez.. ik weet niet, dat klinkt raar om te zeggen maar vaak is dat gezellig. Dan praten we met mensen, over gewone dingen of over de personen die gestorven zijn. En gewoon zo nog es stilstaan bij de mensen die daar liggen ik vind dat eigenlijk wel mooi en rustgevend.
