veel energie, veel stress
ik ben aan het gaan en gaan
zwaarte
lichtheid
grenzen ontdekken, verder gaan
doen
nog steeds een beetje schrik voor wat komen zal

wentelteef

's nachts diep in het bos
een groepje mensen
ontstaat organisch

geen structuur, ook een beetje chaos
houvast zoeken in het gapende zwart
de mensen verzamelen rond het vuur
ontwaken met het bos mee

vooral aarde, grond en doornen
bomen, die soms reusachtig leken, donker
maar dan komt het licht
ontsluiert de verte
rijen bomen
ergens in een bos

staren naar boven en wat boven ons gaat
licht

we sluipen stilletjes weg en kruipen uit het bos
tot we een verharde weg terugvinden
eerste teken van structuur en regels
naar gebouwen, trams en verkeerslichten
naar mensen die op weg zijn naar het werk

warm thuis
nasleep één teek
wat gisteren is gebeurd was echt
ik kan nog steeds niet goed vatten wat er allemaal is gebeurd
maar ik laat de herinnering voor wat het is
want hoe meer ik probeer te herinneren
hoe meer de herinnering zijn eigen leven leidt en wordt vervormd