Info
Leeftijd 34
Geboortedatum 14/4/1989
Geslacht m
Woonplaats Halle
Richting Bachelor lichamelijke opvoeding en bewegingsrecreatie
Job Hulpkok
Registratie 15/05/17 09:28
Nieuws
Elke ‘verversing' krijg ik een andere verpleger/-ster. Iedere keer worden ze mondiger en sympathieker. Vandaag een dame uit Leuven, die me twee burgerbars voorstelde uit haar thuisstad. Die vandaag had e nieuw wondermiddel klaar, honingzalf. (alleszins iets met honing in de naam) Blijkt iets tip top te zijn, enig minpunt: de eerste vijftien tot dertig minuten geeft het een branderig gevoel aka mijn zij brandde opnieuw. Pijnlijk spul, maar leuk vrouwtje.

Buiten op de parking heb ik iemand wat respect proberen bij te brengen. Een leukerd had zijn range rover over twee parkeerplaatsen gezet. Niet extreem, maar ook niet echt sociaal. Heb me fijn geparkeerd naast hem, lichtjes uit noodzaak (door gebrek aan betere plekken), samen met een briefje onder z'n voorruit. “It felt like justice” om met Jaime Lannister zn woorden te kunnen afsluiten..
Gisteren m'n eerste date gehad in post-Corona tijd. Het knappe gezicht uit Vilvoorde was chaotisch leuk. Na elke dertig tellen diende zich e nieuw onderwerp aan. (Haar hoofd ging nog sneller dan de hersenspinsels van Otto-Jan Ham tijdens een gemiddelde Campus Cup) Hoe ik er nu over denk was ik wat karig met complimenten tov haar. Ik leek op het moment gewoon wat verbaasd door haar hyper-doen. Tegen het einde nam het tempo af en leek ze bedwongen. Ze was kort gezegd “intens” & toch voelde het natuurlijk en ongedwongen. In drie uur tijd maar twee drankjes genuttigd, nog nooit zo'n vlotte eerste gehad. Zij moest vandaag werken daarmee stopte het kleine avontuur iets voor acht uur. Ze vroeg zélf achter een vervolg, krukje! De richting waar dit heen gaat speelt voor mij even geen belang. Heb een interessante vooravond gekregen, verwacht voor haar hetzelfde. Ik hoop dat beide cava's die ze met haar bff had genuttigd tegen de zenuwen als overhaast ziet voor die tijd met mij. Nu is dat ‘juffrouwtje-ik-weet-van-aanpakken' een tweede date kan fixxen.

Door vorige donderdag is mijn mobiliteit vrij beperkt. Wandelen gaat, auto rijden licht gevoelig, fietsen voelt zeer pijnlijk net als elke beweging waarbij je moet opstaan of gaan zitten. Na m'n doe-het-zelf verversing deze ochtend ziet en voelt het al stukken beter. De wereld draait ook nog altijd rond en Leopold II is weg uit het park van Halle..
Wanneer het weekend lonkt, m'n werk zich herpakt, komt Murphy langs.

Zoals zoveel dagen begin ik aan mijn eten terwijl huisgenoot één zijn afwas doet. Een heerlijk noedelsoepje van Njam met pindakaas, bijna compleet tot ik de noedels wil koken. Geen vuiltje aan de lucht tot huisgenoot drie vindt dat ik een te veel aan water gebruik om ze klaar maken. (Diezelfde mens die de douche altijd tien minuten laat lopen om zeker geen koud water te voelen, verspilling heeft bij sommigen een andere dimensie)

Hierop zoekt hij snel iets dat dezelfde kooktijd heeft en voegt hij z'n gevulde deegwaren toe, in zijn opinie om dat probleem op te lossen. Beide zijn klaar na drie minuten dus wil ik ze afgieten, huisgenoot drie krijgt plots het plan om zijn deegwaren eerst uit de kokende pot te halen terwijl ik hem laat steunen op de gootsteen. (afgieten en dan... leek een optie te ver)
Plots krijg ik een pijnscheut door m'n lijf, de pot met kokend water maakt een beweging die enkele liters over mn rechterzijde & de vloer gooit. De pijn is zo exponentieel extreem. (onaards) Op aanraden van de andere twee m'n T-shirt uitgetrokken en los naar een kouwe douche geholt. Om de zoveel tijd komt huigenoot één eens langs met e zalfje al bellend met liefje één, tussendoor geef ik hem mn laatste instructies van mn eten. (Zou zonde zijn dat die aanbrandde) Na het belletje van huisgenoot één komt verpleegster slash lief is kijken. Haar eerste reactie volstond: "Sorry maar daarvoor moet je naar 't ziekenhuis ze, das werk voor het brandwondencentrum."

Zo gezegd zo gedaan, de honderd meter naar de wagen zijn brandend. De hele rit kreeg ik precies koude vlammen in mijn zij. Eens Neder Over Heembeek binnen de richtingsborden gevolgd en fout gereden. Niet geheel duidelijk voor ons zijnde. De mensen daar waren zeer vriendelijk en geen minuut moeten wachten. (ga niet naar u plaatselijke Spoed(!) Daar nog wat informatie naar wat komen zal en twee vraagjes gekregen. Numero uno: ingespoten tegen tetanus? "Zal wel zijn" (Zoiets dat zes jaar terug was, wie herinnerd zich dat of houdt dat zelf bij?) Nummer twee, aan iets allergisch? "Nee ... Ahja scampis. Die twee lagen toe, leuk moment tot ze zeiden dat ze de flamazine van mijn wonde moesten halen om de wonde zelf te kunnen zien. (flamazine - isobetadine, met grote wondes: enkel spoelen, de rest is des te pijnlijker als het eraf moet) Drie pijnstillers gekregen, een vochtig goedje koel en pakken flamazine.Alles dicht geplakt begon de pijnstiller binnen te komen. Ik kon terug rechtop stappen en deze dag uitzitten.

Morgen eerste evaluatie. De pijn is dragelijk, al lijkt de aankomende ochtend wel iets pittig te worden...
Eindelijk dag vier!

De voorbije drie dagen heb ik mn lichaam op een andere manier leren kennen. Sinds woensdag had ik niets meer gegeten, het enige dat ‘toegelaten' was is water, thee en koffie. Dus heel veel thee gedronken:)

Mn eerste dag ging goed van start. Zoals even ga ik elke ochtend eerst lopen, eens daarna begon mn maag wel even te knorren. Mn ouders is dag gaan zeggen in de hoop e rustig stukje gras te hebben voor een halve krant, spijtig genoeg ontvingen ze nog volk. De volgende morgen opgestaan met een hongerige maag, lastig gevoel wanneer huisgenoot twee net begint met een uitgebreide brunch. Geroosterd brood rook lang niet meer zo lekker, alles rook eigenlijk fantastisch. Veel wandelen hielp wel wanneer de rest begon te koken. Eenmalig de winkel binnengestapt voor een voorraadje thee en een hoopje gezonde fret voor vandaag. Ergens in de namiddag voelde ik me wel een vod, dus dutjestijd. Hierdoor een uurtje ‘gewonnen', daarna als vieruurtje mn eerste blueberry thee gedronen, heerlijk die handel. Vol energie beginnen lezen in de uiteenzetting van GoT, over alle koningen die de Targaryens hebben voorgebracht. (Pakken interessanter dan ons eigen koningshuis...) Verder mn dag gevuld met e rustig avondloopje met wat volk en ‘Breaking Bad', in een week tijd twee seizoenen erdoor gejaagd. Neige serie(!)

Gisteren was wel echt kut. Drie momenten extreme honger gehad en vijf uur voorbereidingswerk in de resto gedaan. Gelukkig met e mondmasker op wat mijn reukvermogen sterk naar beneden haalde, nu moest ik enkel kijken op al het eten. Fysiek voelde ik me de hele werktijd eigenlijk top, ondanks dat ik een twintigtal keer de trap op moest met alle leveringen. Maar die energie verdween daarna vrij snel. Heb in de voorbije dagen meer dan gewoonlijk te kampen gehad met lichte hoofdpijn, trillen- en krampen van spieren zonder enige reden, duizeligheid die veel sneller toesloeg bij het opstaan na 't slapen of in de living, paar momenten van zwakte gehad maar dat viel al bij al wel mee. Mijn nachten waren wat anders dan anders, elke nacht heerlijke dromen gehad, lang kunnen slapen ondanks dat ik me erna niet echt uitgerust voelde.

Vandaag neig vroeg en klaarwakker na e nachtje van vijf uur en eigenlijk zonder hongergevoel, enkel zin. Advocado, okkernoten en een eitje, hemelse eerste maaltijd! Echt gemerkt dat we te vaak eten of toch te uitgebreid. (+ons lichaam heeft reserves zat) Vanaf nu ga ik terug naar intermitterend vasten, dit doe ik nu al bijna een jaartje. Dat valt me minder zwaar dan de laatste methode en hierbij kan je nog altijd actief sporten wat met het bovenstaande onmogelijk voelt asje geen ongeluken wil uitlokken.
Corona leek me even een verademing, nu zijn we daar voorbij. De tijd met huisgenoten wordt plots zo geconcentreerd alsof een dag aanvoelt als een week. Goei ketten, maar na enige tijd sowieso onuitstaanbaar. Synopsis:
Vrijdag mn eerste dag gewerkt in twee maand tijd. Mega-druk gehad, al heb ik achteraf nog een loopje gedaan om mezelf in slaap te leggen. (de laatste tijd verrassend weinig slaapproblemen desondanks de sedentaire levensstijl die ik me nu eigen maak)

Sinds vorige week is huisgenoot drie terug gaan werken. (> hemel) De irritaties begonnen wat veel te worden. Al was hij na twee uur terug thuis wegens ziekte. Hij had overgegeven en begreep niet waarom. Mij leek het vrij "obvious", omdat ie zijn levensstijl niet echt plots kon omgooien; ‘s middags opstaan tov om vijf uur 's ochtends voor zn werk die periode overgoten met een dagelijks sausje cannabis & cocktails. Laat staan dat je nog wat joints rookt asje toekomt thuis om het op te lossen.. Ieder zijn leven, ik jugdge niet, maar irritatie is er wel. Zoals zijn beltoon, geen idee hoe dit komt, maar die is extreem luid. (& annoying AF(!) Bovendien wordt hij elke dag enkele malen opgebeld door zijn familie. Allemaal tof, maar asje er iets van zegt krijg je het antwoord: "Ik moet em toch horen, daarvoor dient een beltoon." Weinig disccusievoer, waren het niet dat hij meestal klaagt over het volume van de televisie. Dus potdoof is ie niet, gewoon een beetje dwaas denk ik.

Huisgenoot één wilde al enkele dagen zn vriendin helpen met haar laptop, enig toebehoren dat ie miste was een externe harde schijf. Ik - zo behulpzaam als ik denk te zijn - geef hem mijn schijf. Eén terabyte groot, genoeg voor twee backups IMO. Tot plots volgende conversatie volgde in de living:
"Hej Ben ik ga u map 'school' op mijn laptop zetten oké? - Appel nummer één
- En waar gaan mijn andere bestanden dan heen? - Ik
Ooh die zijn weg.
- Waarom zijn die weg?
Ah ik dacht dat je die niet meer nodig had.
- Ik geef u mijn harde schijf om te gebruiken en jij maakt ze leeg voor een backup van ocharme tien gigabyte. Really?!
Je hebt u laptop toch nog?
HEJ LUL, dat was mijn schijf, mijn sh*t, daarover moet jij niet beslissen."

Eventjes binnensmonds ontploft. Beeldmateriaal van de laatste tien jaar zijn foetsie, laat staan bestanden die ik bij deze vergeet te vermelden of simpelweg vergeten ben. Had twee seconden zin om alle opgewekte frustraties van de laatste maand in hem te rammen. Ben rustig naar boven gegaan en dat was dat. Dagje later heb ik er al om kunnen lachen en vroeg ik achter enkele I-owe-you's van hem. Geen idee wat dit opleverd.
 
10/04/21 10:29
Ik weet niet waarom, maar om de één of andere reden spreekt jouw screenname mij altijd aan :]
13/07/20 07:55
Pfoe, chapeau dat je dan aan die bakplaat continu dat maskertje draagt. Zal ook wel lekker puffen zijn dan.

Reden te meer dat 'gelegenheidsdragers' niet al te veel te klagen hebben.
12/07/20 15:19
Natuurlijk ga ik niet naar de cinema als je met zo'n vod om je smoel naar de film moet kijken. Volgens mij gaan er nog maar weinigen gaan nu, en zullen veel bioscopen de deuren dan maar sluiten.
18/06/20 23:08
Your parking style for the win!
12/06/20 15:59
Goed dat het al beter is! En goeie reflex van meteen naar Neder Over Heembeek te rijden ;)
11/06/20 23:52
Auwtch jong!
Ik hoop dat ge weinig pijn hebt en liefst snel helemaal geen meer, de wonde goed geneest en dat 1 van uw huisgenoten uw eten in een potteke heeft gedaan..
02/06/20 23:43
Die vindt dat fijn om na de voorbije maanden ook ‘eens' iemand anders te zien.
Wat ze doen? Praten en zich bezatten...
01/06/20 12:38
merci!!
31/05/20 13:48
amai das wel heftig he :D good job
30/05/20 21:19
dan heb je vier dagen absoluut niks gegeten? is toch niet gezond?
03/05/20 12:22
online natuurlijk.
01/05/20 20:18
neen enkel carcassonne
30/03/20 21:52
Pleasure is all mine!
29/03/20 23:43
Dat staat op de site van één.
Enja tis niet datk op mannen bash he, twas nu toevallig een oneerlijk moment aan de man zn kant he. :) Maar either way, samengeteld zijn mensen gwn kut he.
21/02/20 08:42
Bedoel je met "een ideaalbeeld opgehangen door de media" dat "jongheidsideaal" dat zo sterk aanwezig is in onze maatschappij?
14/02/20 11:14
Oh, zo jammer. Ik rook zelf, maar vind het enorm storend als ik mensen zie roken en bv hun kleine op de arm hebben. Ik verzet me altijd als er kinderen zijn, aan de bushalte of dergelijk. Wil er vaak iets op zeggen, maar inderdaad wie ben ik om dat te zeggen
13/02/20 19:13
Mijn beide schoonouders roken in hun huis en ik weiger om daar binnen te gaan met mijn dochter van 4 maanden dus jep ik snap uw reactie volledig. Triest dat da meisje zo moet opgroeien.
27/01/20 17:22
Dat van dat meer spreken herken ik wel, als ik niet onder invloed ben, ben ik meestal erg stil, durf haast niets te zeggen in groep, zelfs als het gesprek gaat over iets wat me interesseert. Onder invloed ben ik een stuk losser, minder geremd, durf meer zeggen wat ik wil.

Sommige sociale kenmerken kunnen waarschijnlijk wel getriggerd worden door alcohol. Maar dan alleen als de beschonkene die al min of meer in zich heeft. Een vriendin wil me vaak knuffelen als ze redelijk wat gedronken heeft, als ze nuchter is, doet ze dat vrijwel nooit. Hoewel ze, vooral dan in het zwembad, wel eens vreemde aanrakingen doet, zoals in mijn achterste knijpen.
21/01/20 20:20
Ik vind jouw reactie wat vreemd geschreven, begrijp soms niet goed wat je precies bedoelt. Kun je aub wat concreter zijn, enkele duidelijke voorbeelden noemen?
06/12/19 12:13
Sinterklaas. : ' )
Nee, kheb een schatje van een fwb dus khoef geen openingszin meer te gebruiken op tinder. Kneem pauze op die shit.
Fotos
22/07/20 22:13
18/06/20 23:03
29/05/19 12:34
09/03/19 03:10